تفاوت‌های IPv4 و IPv6

IPv4 و IPv6 دو نسخه مختلف از پروتکل اینترنت (IP) هستند که برای مسیریابی داده‌ها در شبکه‌های اینترنتی به کار می‌روند. هر یک از این دو پروتکل ویژگی‌ها و تفاوت‌های خاص خود را دارند که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.

1. ساختار آدرس‌دهی

• IPv4: آدرس‌های IPv4 شامل 32 بیت هستند و به صورت 4 قسمت 8 بیتی نمایش داده می‌شوند. به عنوان مثال، 192.168.1.1
• IPv6: آدرس‌های IPv6 شامل 128 بیت هستند و به صورت 8 قسمت 16 بیتی نمایش داده می‌شوند. به عنوان مثال، 2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334

2. فضای آدرس‌دهی

• IPv4: به دلیل محدودیت در تعداد بیت‌ها، تعداد آدرس‌های IPv4 محدود به حدود 4.3 میلیارد آدرس است.
• IPv6: فضای آدرس‌دهی در IPv6 بسیار بزرگتر است و تعداد آدرس‌های ممکن حدود 340 میلیارد میلیارد میلیارد آدرس می‌باشد.

3. پیکربندی آدرس‌دهی

• IPv4: پیکربندی آدرس‌های IPv4 معمولاً به صورت دستی یا با استفاده از DHCP (پروتکل پویای پیکربندی میزبان) انجام می‌شود.
• IPv6: پیکربندی آدرس‌های IPv6 می‌تواند به صورت خودکار با استفاده از SLAAC (پیکربندی خودکار آدرس‌های بدون پشتیبانی حالت) انجام شود.

4. امنیت

• IPv4: پروتکل IPv4 به صورت پیش‌فرض شامل ویژگی‌های امنیتی نیست و باید از پروتکل‌های جانبی مانند IPSec برای افزایش امنیت استفاده شود.
• IPv6: پروتکل IPv6 به صورت پیش‌فرض شامل IPSec است که امنیت بیشتری را فراهم می‌کند.

5. سرآیند بسته

• IPv4: سرآیند بسته‌های IPv4 شامل 20 بایت است.
• IPv6: سرآیند بسته‌های IPv6 شامل 40 بایت است و ساختار ساده‌تری دارد.

6. انتشار آدرس‌ها

• IPv4: استفاده از NAT (ترجمه آدرس شبکه) برای انتشار تعداد بیشتری آدرس IPv4 معمول است.
• IPv6: IPv6 نیازی به NAT ندارد زیرا فضای آدرس‌دهی بسیار بزرگی دارد.

این تفاوت‌ها نشان‌دهنده تغییرات و بهبودهای اصلی در پروتکل IPv6 نسبت به IPv4 هستند. با انتقال به IPv6، انتظار می‌رود که مشکلات مربوط به محدودیت‌های آدرس‌دهی IPv4 کاهش یابد و امنیت و کارایی شبکه‌ها افزایش یابد.